Jun 25, 2010

Less Human

Kemarin dalam jam 4.30am, aku perasan ada kucing keluar dari salah satu bilik di rumah aku. Aku pun kelam kabut masuk bilik tu balik, mana la tau ada cenderahati kena kasi tinggal. Tiba-tiba aku dengar bunyi anak kucing. Oh no!!!! aku keluar bilik terus kasi bangun laki aku. Tolong tengok mana la tau betul-betul ada anak kucing.. Laki aku bangun, terus check di mana koordinat anak kucing. Keluar saja dari bilik, dia cakap "tiada pun!! mungkin perasaanmu ja kali..". Aku double check balik, memang tiada sudah kedengaran bunyi anak kucing. Puas hati punya pasal, aku tutup pintu bilik tu.. mana la tau kucing tu check-in semula nanti.

Balik dari kerja kemarin, laki aku masuk balik ke dalam bilik tu, kunun mo cari pemadam pensil untuk Haikal. Lepas tu, dia pula macam kena panic attack!! "Ada bunyi anak kucing lah!!". Nah kan, sudah aku cakap.. Tapi kalau aku la yang dia harap mau kasi keluar tu anak kucing.. kirim salam saja la.. last-last terpaksa jua dia mengalah.. cari anak kucing dan kasi keluar dari bilik. Laki aku tanya aku mo letak mana? Kalau ikut aku, letak saja luar rumah. Tapi fikir-fikir balik, kawasan rumah kami banyak anjing, so letak saja di balkoni. Harap-harap saja mama kucing tu pandai cari anak sendiri.

Tadi pagi, aku bangun awal, buka pintu balkoni.. ambil kain-kain kering, baru perasan anak kucing tu sudah tiada. Mungkin mama kucing sudah ambil. Masuk bilik, tiba-tiba dengar bunyi anak kucing (bilik yg sama kemarin). Adeehhh!! tidak kenal putus asa ni mama kucing.. atau mungkin ada anak kucing yang tertinggal semalam?? Hmmm.. tidak mustahil...

Malam ni, laki aku mau buat OPS KUCING.. keluarkan anak-anak kucing ke balkoni.. dan perintah berkurung untuk tuan rumah dan keluarga, untuk memastikan tidak ada operasi keluar masuk kucing-kucingan ke dalam rumah.

Mungkin ada yang berpendapat aku patut pelihara saja tu anak kucing.. tambah pahala. Tapi minta mahap saja sama peminat kucing atau yang sewaktu dengannya, buat masa ni my ideal pet is a ROCK!! Cukup la aku jaga 2 orang anugerah tuhan tu.. Pokok bunga pun aku surrender mau jaga, ini kan pula yang bergerak-gerak. Di rumah aku, benda yang hidup cuma orang saja. Bunga?? jangankan hidup yang plastik pun aku malas mo jaga. Jadi tempat persembunyian habuk durjana saja.. hehehe

Tapi aku memang ada masalah dengan kucing. Tidak boleh salahkan cara kami adik beradik dibesarkan (my mom pun bukan peminat kucing yang setia), sebab abang dengan adik lelaki aku memang suka kucing. Aku dengan adik perempuan aku saja yang tidak normal ni. Kalau ikutkan, bukan pun aku takut kucing, cuma bulu dan bau kucing ni buat aku loya dan pening walaupun aku tidak mengandung.

Tidak pelihara kucing tidak bermaksud I'm less human right?? At least, semua anak-anak aku jaga (tidak dibuang merata-rata macam sesetengah orang).. Mungkin cuma kurang perasaan kasih kepada binatang.. At least I care enough not to throw the kitten out side my house untuk jadi makanan anjing.. jauh-jauh palis!! or some people says minta dijauhkan.. Akhirnya aku membuat kesimpulan sendiri in my own terms I'm human. I don't eat people, I didn't throw away my kids, I love my family and I threat people with respect. I may not like animals the way I should.. but I'm still human not even less..




No comments:

Post a Comment